Hırs kurbanı*

Sözlükte; sonu gelmeyen istek, aşırı tutku, öfke kızgınlık, anlamlarına gelir hırs. Bazen de kıskanmak la at başı gider hırs….

Geçen yıllarda yazdığım bir denemenin güncel hâlini sizlere sunmak için epeyce bir hırs ettim. Yazının devamında akla zarar cümleler elbette olacaktır. Lakin bu yazılanların benim düşüncem olduğu da bir gerçektir.🧠

Buz insanlar bir şeyleri elde etmek için biteviye çaba harcarız. Bu çabanın sonucunda da istediğimiz sonucun elimizde olmasını isteriz. İstemediğimiz şeyler de olduğunda hiç olmadığı kadar öfkeleniriz. Bu ofkemizle ya ya kendi canımızı ya da başkasının canını yakarız. Öfkelenmemizin nedeni suçlu arayışımızdan olabiliyor elbette.

Elimizde olanlara şükretmeyip, olmayanlara dikince gözümüzü, hırsımız da büyük oluyor. Ve bu olmayanlardan sonra hırs kıskançlığa dönüşebiliyor.

Komşu çocuğu en iyi okulda en iyi bölüme yerleşmiştir, bunu evlatlarımızın önüne sereriz hırsımızdan. Kardeşin yaptığı iyi yada kötü şeyler örnek gösterilir diğer kardeşe. Kötü kardeş hep kötülenir diğer kardeşin yanında. Bu da kötülenen kardeş için başka bir yönde hırs sebebi olur. Aynı mekanı paylaştığımız, aynı havayı soluduğumuz insanlar bile kendini öne sürebiliyor bir hırs gayretiyle…

İnsan gözünü hep yükseğe diktikçe hırs kapasitesi de artıyor sanırım. Ama ne yazık ki enerji de o oranda azalabiliyor gördüğüm kadarıyla. Hırsıyla boğuşan ve bir o kadar da çatlamasını beklediğimiz insan var oldukça bu konu da uzar gider. Son nokta olarak, ‘hırs’ da insanın ihtiyacı kadar olmalı bünyesinde. Allah bizlere çalışmamızın karşılığını verecektir, ama hırsımızın karşılığını değil.